حضرت ابراهیم و حضرت حسین علیه السلام

حضرت ابراهیم و حضرت حسین علیه السلام

هنگامى که با فروتنى و اخلاص در زیارت حسین علیه السلام این جمله را به زبان مى آورى که :

السّلام على ابراهیم خلیل اللّه !

مى توانى هر دو نفر آنان ، حسین علیه السلام یا ابراهیم را نیّت کنى .

مى توانى آن خلیل خدا را نیّت کنى که به خاطر انجام فرمان خدا خویشتن را به آتش بیدادگران نزدیک ساخت و نه تنها از فرشتگان مدد نخواست ، بلکه ازشدّت اخلاص خدایش را نیز نخواند چرا که گفت :

حسبى من سئوالى علمه بحالى

او از شرایط من آگاه است .

و نیز مى توانى به نیّت خلیل کربلا، سلام و درود نثار کنى که خویشتن را در راه انجام فرمان خدا آماج شمشیرها و نیزه ها نمود و یارى فرشتگان را نپذیرفت . و آتش دوزخ را و آتش فتنه اموى را براى امّت بزرگى سرد و سلامت ساخت .

به هنگام سلام ، مى توانى آن خلیل بزرگى را نیّت کنى که چهره نورانى فرزندش اسماعیل را به خاطر خدا بر خاک نهاد.

نیز مى توانى آن خلیل پرشکوهى را نیّت کنى که در راه خدا چهره فروزان فرزندش على را با بدن قطعه قطعه بر خاک نهاد.

به هنگام نثار درود بر ابراهیم ، مى توانى خلیل بزرگوارى را نیّت کنى که همسرش ساره از او براى تهیّه غذا، موادّ غذایى خواست و او از همسرش خجالت کشید که او را دست خالى برگرداند و ظرف را از ریگهاى بیابان پر کرد و خداوند به قدرتش آن را به موادّ غذایى تبدیل کرد.

یاآن خلیل بلند آوازه اى را قصدکنى که دخت گرانمایه اش در محاصره دشمن از او آب خواست که در پاسخ دُردانه اش فرمود: دخترم ! تشنگى تو بر من گران است ، امّا براى خدا همه مشکلات را باید به جان خرید.

به هنگام نثار درود بر ابراهیم ، مى توانى خلیل کعبه را نیّت کنى که خاندانش را در بیابانى بدون کشت و زرع مسکن داد و تنها ظرف آبى نزدشان نهاد و بازگشت ، آنگاه درخانه کعبه را گرفت و گفت :

رَبَّنا اِنّى اءَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتى

پروردگارا! من برخى از خاندانم را در درّه اى بى آب و گیاه سکونت دادم .

پس بر آنان دعا کرد که :

فاجْعَلْ اءفْئِدَةً مِنَ النّاسِ

خداوندا! اینک دلهاى مردم را متوجه آنان ساز و از میوه ها و ثمرات ، روزیشان گردان .

یا مى توانى قصد خلیل کربلا را نمایى که خاندانش را در راه انجام فرمان خدا، در بیابانى در محاصره دشمن و بدون آب و غذا سکونت داد و به هنگام جدایى از آنان فرمود:

براى اسارت در راه خدا و آزادى بشریّت آماده شوید! نهراسید و به خدا اعتماد نمایید.

و بالاخره مى توانى آن خلیل گرانقدرى را که پیشواى یکتاپرستان است نیّت کنى .

یا خلیل والامقامى را که کانون توحید و رحمت الهى است .

بزرگ مردى را بخوانى که دوستدار میهمان است .

یا پیشواى بزرگى که نه تنها نسبت به شایستگان پرمهر است بلکه به گناهکاران نیز مهربان است تا آنان را هدایت و نجات بخشد و قلب مقدّسش براى همه انسانیّت مى طپید.http://lailatolgadr.net/vizjagihaeh-emam-hosein/5005-emam-hosein-va-piyambaran.html?start=6