" دیدار خدا " ابوقُرّه، از جمله محدثان اهل سنت و از روایان حدیث در عصر امام رضا (علیه السّلام) بود. صفوان بن یحیی، یکی از شاگردان امام رضا (علیه السّلام)، می گوید: ابوقرّه از من خواست تا او را به محضر حضرت رضا (علیه السّلام) ببرم. من از ایشان اجازه خواستم و چون آن حضرت اجازه فرمودند، ابوقرّه به محضر امام علی بن موسی الرضا (علیه السّلام) شرفیاب شد و پرسش هایی در خصوص احکام دین و حلال و حرام الهی مطرح نمود؛ تا آنکه سؤالش به مسئله توحید کشیده شد. در این هنگام او پرسید: "برای ما چنین روایت کرده اند که خداوند "دیدار" و "هم سخنی" خود را بین دو پیامبر تقسیم فرمود (در میان پیامبران، دو پیامبر را برگزید تا با یکی از آن ها هم کلام شود و دیدار خویش را به دیگری ارزانی فرماید). هم سخنی خود را به موسی (علیه السّلام) داد و دیدار خویش را به حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله و سلم) عطا نمود. پس بنابراین خداوند وجودی قابل دیدن است." امام رضا (علیه السّلام) پاسخ دادند: "پس آن کسی که به جنّ و انس
(این مطلب را) رسانید که "چشم ها او را نمی بینند و علم آنان به او احاطه
پیدا نمی کند و هیچ چیز همانند او نیست"، چه کسی بود؟ مگر محمّد (صلّی الله علیه و آله و سلم) نبود؟" ابوقرّه گفت:" آری". امام رضا(علیه السّلام) فرمودند: "بنابراین، چگونه ممکن است مردی از طرف خدا به سوی تمامی مخلوقات بیاید و آنها
را با فرمان الهی به سوی خداوند دعوت کند و بگوید: "چشم ها او را نمی
بینند و دانش آنان به او احاطه پیدا نمی کند و هیچ چیز همانند او نیست" و
سپس خود بگوید که من به چشمم خدا را دیده و به او احاطه علمی یافتم و او به شکل انسان است؟ آیا خجالت نمی کشید افراد بی دین و کافر نتوانستند چنین نسبتی به آن حضرت بدهند که او چیزی را از طرف خداوند می آورد و سپس از راه دیگر خلاف آنرا می گوید". ابوقرّه در مقام پاسخ امام برآمد و گفت: "خداوند خودش در قرآن می فرماید: "و بار دیگر نیز (پیامبر) او را دید".(1) امام رضا (علیه السّلام) در جواب فرمودند: "بعد از این آیه، آیه دیگری است که بر آنچه پیامبر دیده است، دلالت می کند. خداوند (ابتدا) می فرماید: "قلب در آنچه دید هرگز دروغ نگفت."(2)، یعنی دل محمد(صلّی الله علیه و آله و سلم) آن چه را که چشمانش دید، دروغ ندانست. سپس (در آیه ای دیگر) از آن چه که محمد(صلّی الله علیه و آله و سلم) دیده است، خبر داده و می فرماید: " او پاره ای از آیات و نشانه های بزرگ پروردگارش را دید".(3) بنابراین نشانه های خدا (که خداوند از آنان به عنوان مشاهدات پیامبر نام می برد) موضوعی متفاوت از خود خداوند است و باز خداوند (در جای دیگر از قرآن کریم) می فرماید: " و دانش آنان به او احاطه پیدا نمی کند ".(4) در صورتی که اگر دیده ها او را ببینند، (آنگاه دیگر) علم بر او احاطه یافته و شناخت واقع شده است. (در حال که آیه مذکور تصریح دارد که احاطه علمی بر خداوند ممکن نیست)... و در ادامه امام هشتم (علیه السلام) فرمودند: آنچه مسلمین بر آن اتفاق دارند، این است که احاطه علمی بر خداوند نمی توان یافت و دیدگان او را نمی بینند و چیزی مانند او نیست." (برگرفته از کتاب اصول کافی، جلد 1، باب ابطال دیدن خدا، حدیث 2) سایت رشد ، فرا رسیدن آخر ماه صفر، سالروز شهادت یار فقرا و یاورضعفا ، حضرت امام علىّ بن موسى الرّضا ( علیه السلام (، را به تمامی مسلمین جهان و به خصوص شما دوست گرامی تسلیت عرض می کند. ------------------------------------------------------------------------------------- پاورقیها: 1- "و لقد رآه نزلة اخری "(سوره نجم، آیه 13) 2- "ما کذب الفؤاد ما رای"(سوره نجم، آیه 11) 3- "لقد رای من آیات ربه الکبری" (سوره نجم، آیه 18) 4- "...و لا یحیطون به علما "(سوره طه، آیه 110)
|
||
![]() |
کلمات کلیدی: دیدن خدا، مناظره با سنی، ترجمه و تفسیر آیات توحیدی و عدلی قرآن، احاطه بر خدا |