ارشاد
ضال ، یعنى کسى که جاده و طریق را گم کرده ، از عبادات و کارهاى پربهره در
اسلام است تا جایى که پیامبر بزرگ اسلام صلىاللهعلیهوآله ارشاد ضال را
از نظر ثواب مساوى با صدقه دانسته است ؛ این ثواب مربوط به کسى است که راه
ظاهرى را گم کرده باشد ، اما کسى که راه باطن را گم کرده ، اگر انسان با
امر به معروف و نهى از منکر و موعظه حسنه و اخلاق اسلامى ، او را به طریق
هدایت دلالت کند به فرموده حضرت صادق علیهالسلام همانند این است که تمام
بشریت را از گمراهى نجات داده است .
تمام انسانها استعداد قبول تربیت و
هدایت الهى را دارند ؛ زیرا درون و سرّ همه با مسئله فطرت عجین شده و
مایههاى الهى در خلقت و آفرینش انسان به کار رفته است . ناامید از هدایت
بنى آدم نباید بود ، با توجه به آیات و روایات به نظر مىرسد که بزرگ ترین و
مهمترین و پرسودترین عبادت ، هدایت گمراه است .
اگر انسان مردم را در
گمراهى ببیند و اقدام به نجات آنان ننماید ، بدترین گناه را در تمام دوره
عمرش مرتکب شده است . ریشه و منشأ تحولات جسمى و نفسى و روحى انسان
بىاندازه محکم است و حیات انسان با تولد از مادر شروع نمىشود ، بلکه
مقدمات طولانى دارد و حتى از روز انعقاد نطفه هم آغاز نمىکند ، بلکه
پیشتر از آن است ؛ زیرا که نفس یا روحى که به وسیله یک جسم ، تجلى در این
عالم مىکند یک حیات و سرنوشت خاصى با خود همراه مىآورد که تار و پود آن
در اعماق زمان و ابدیت تنیده شده است ، ولى اسرار آن براى مردمان امروزى
هنوز پوشیده مىباشد .
ولى وظیفه بزرگ و مهم ماست که با حس مسؤولیت وجدانى و الهى و شفقت و مهربانى به هدایت وى در صراط مستقیم بکوشیم .