فضیلت نماز شب‏ در توصیف حالات مؤمنان

فضیلت نماز شب‏ در توصیف حالات مؤمنان خداى متعالى در توصیف حالات مؤمنان و آن گونه که باید باشند مى‏فرماید: کانُوا قَلِیلًا مِنَ اللَّیْلِ ما یَهْجَعُونَ  وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ : در شب اندک مى‏خوابند و سپس برخاسته و در دل شب به استغفار مشغول مى‏شوند. و: تَتَجافى‏ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ «2»: شبها پهلو را از بستر دور سازند و از ترس (عذاب) و طمع (بهشت) خدا را مى‏خوانند و از آنچه به ایشان روزى داده‏ایم، (به دیگران) انفاق کنند. و: أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیْلِ ساجِداً وَ قائِماً یَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ یَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ: آیا کسى که شب را به سجده و نماز مى‏پردازد، و از عذاب آخرت ترسان و امید رحمت خدا را دارد (با کسى که این اوصاف را ندارد یکى است؟. و: وَ الَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً: (بندگان خاص) شب را براى پروردگارشان به قیام و قعود به روز مى‏آورند. و: وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسى‏ أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً: و پاره‏اى از شب را به تهجّد و عبادت مشغول باش که این خصوصیت تو را به مقام پسندیده برساند. و: یا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ  قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا  نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا  أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا «3»: اى جامه به خود پیچیده! شب را جز کمى به پا خیز، نیمى از شب را یا کمى از آن کم کن یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تأمل بخوان. و خداوند پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلم خود را جز به کارى بزرگ فرا نمى‏خواند. از پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلم اسلام روایت شده که شرافت مؤمن به نماز در شب و بى‏نیازى‏اش از مردم است. و فرمود: آنگاه که خدا خلق اول و آخر را براى حساب جمع کند، منادى ندا در دهد، که: پیش آیند کسانى که نیمه‏هاى شب از بستر خود فاصله مى‏گرفتند و خدا را مى‏خواندند و از خشم او ترسان و به رحمتش امیدوار بودند، سپس در حالى که کم‏اند، برخیزند و پس از آنان به حساب و کتاب دیگران بپردازند    در حدیث صحیح از پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلم وارد شده که فرمود: در بهشت جاودان درختى است که اسبهاى بالدار و ابلق با زینهایى از یاقوت و زبرجد از آن بیرون مى‏آید، و این اسبها نه سرگین دارند و نه بول و اولیاى خدا بر آنها سوار مى‏شوند و پرواز مى‏کنند و به هر کجا از بهشت که بخواهند مى‏روند، و اهل بهشت به آنها مى‏گویند: اى برادران با ما به انصاف رفتار نکردید (که این مقام را براى ما هم از خدا طلب نکردید) سپس مى‏گویند خدایا با چه عملى اینان به این کرامت بزرگ رسیدند و ما نرسیدیم؟ در این موقع فرشته‏اى از درون عرش مى‏گوید: ایشان شبها را عبادت مى‏کردند و شما مى‏خوابیدید، آنان روزه مى‏داشتند و شما مى‏خوردید، آنان در راه خدا از مال خویش صدقه مى‏دادند و شما بخل مى‏ورزیدید، آنان بسیار خدا را ذکر مى‏کردند و شما سستى مى‏کردید، آنان از ترس خدا با شیفتگى و شوق گریه مى‏کردند. از جمله چیزهایى که در هنگام مناجات، خدا به داود علیه السّلام مى‏فرمود: اى داود، استغفار را در دل شب و سحرگاهان فراموش مکن.. اى داود، هنگامى که تاریکى شب همه جا را فرا گرفت، به ارتفاع ستارگان آسمان بنگر و مرا تسبیح گوى و آنقدر مرا ذکر کن، تا تو را ذکر کنم. ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج‏1، ص:222 تحقیق وتهیه و تنظیم : سید خلیل شاکری(شاکر سردرود)استفاده از مطالب وبلاگ بدون درج منبع شرعا حرام و به استناد قانون حق کپی رایت و حقوق مولفین ممنوع بوده و قابل پیگرد قضائی می باشد.