قرآن ناطق ، امام على علیه‏السلام

قرآن ناطق ، امام على علیه‏السلام

در این موقع ما آیات الهى را از نسخه اصل که امام مبین و ذکر حکیم و کسى که علم کتاب نزد اوست و او امیرالمؤمنین  علیه‏السلام است مى‏خوانیم ، خداوند مى‏فرماید : وَإِنَّهُ فِى أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِىٌّ حَکِیمٌ   . و همانا که آن در امّ الکتاب [ که لوح محفوظ است ] نزد ما بلند مرتبه و حکیم است .و به همین جهت به آن کلامى که بدان ناطق گشت فرمود :  من نقطه زیر «باء» هستم .  و به سینه شریفش اشاره کرده که آگاه باشید در اینجا علوم بزرگى است ، اى کاش براى آن ، کسانى مى‏یافتم  . باید توجه داشت که فسق و عصیان ، کفر و ریا و شرک و کدورت و تنگدلى و هر نوع ظلم و فساد و فحشا و منکرات ، محصول ظلمت دل و غفلت قلب است .انسان باید با توجّه به خدا و دستورهاى انبیا و عمل به قرآن و متابعت از رسول  اکرم  صلى‏الله‏علیه‏و‏آله و ائمه طاهرین علیهم‏السلام از دچار شدن به غفلت قلب ، خود را حفظ کند .این واقعیّت‏ها سبب روشنى دل و بیدارى جان و پدید آمدن نور در قلب است .چون قلب به یاد او روشن گشت ، آن نور بر کلیّه حرکات و سکنات انسان حاکم گشته و پس از این که آن نور در اثر عمل و تقوا با وجود انسان یکى شد ، آدمى
عارفى کامل و سالکى خبیر خواهد شد .بنابراین اگر ذکر در اوّلین جمله خطبه کتاب به معناى قرآن باشد ، معنا این مى‏شود که حضرت حق قلوب عارفان را به قرآنش منوّر کرد و اگر ذکر به معناى
توجّه باشد یا به معناى نماز ، یا به معناى اورادى که در کتب دعا وارد شده باز برگشت به همان معناى قرآنى دارد ؛ زیرا قرآن حاوى تمام حقایق و جامع همه واقعیّت‏ها است .

 برگرفته از کتاب عرفان اسلامی